شهرنشینان، اهالی روستا و یا حومه شهر: چه کسی شادتر است؟

یک مطالعه جدید گزارش می دهد که ساکنان شهرها نسبت به افرادی که خارج از مناطق شهری زندگی می کنند کمتر سالم، شاد و مرفه هستند.

محققان گزارش می دهند که ، یک “منطقه طلایی” در حومه شهر بین شهرها و مناطق روستایی وجود دارد که مردم در آن شادترین هستند.

آدام فینمن، محقق ارشد، روانشناس و دانشجوی دکترا در مرکز بهداشت روان شهری دانشگاه آمستردام، گفت: مناطق نزدیک به شهرها اما فراتر از مرزهای آنها… بالاترین سطوح رضایت روانی را نشان می دهند.

برای این مطالعه، محققان داده‌های مربوط به 156000 فرد 40 ساله و بالاتر را که از Biobank بریتانیا، یک پایگاه داده بزرگ تحقیقات سلامت، استخراج شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.

محققان از روش جدیدی برای ارزیابی اینکه آیا فردی در یک شهر، حومه یا منطقه روستایی زندگی می‌کند، بر اساس فاصله آنها از نزدیک‌ترین مرکز شهر و همچنین تراکم جمعیت آن منطقه شهری استفاده کردند.

فینمن در یک بیانیه خبری دانشگاه گفت، بنابراین، تیم این واقعیت را در نظر گرفتند که زندگی در 15 کیلومتری لندن با زندگی در 15 کیلومتری لیدز متفاوت است – یکی هنوز شهری است در حالی که دیگری در حومه شهر است.

نتایج نشان داد که در حالی که ساکنان شهری بالاترین درآمد را داشتند، این امر آنها را شادتر نمی کرد.

در عوض، مردم در مناطق بسیار شهری در مجموعه‌ای از هشت معیار که رفاه، رضایت اجتماعی و رضایت اقتصادی را پوشش می‌دهند، امتیاز بدتری کسب کردند.

با وجود این امتیازات، مردم به شهرها هجوم می آورند. محققان در یادداشت‌های پس‌زمینه گفتند، درصد افرادی که در شهرها زندگی می‌کنند از 10 درصد در دهه 1910 به 68 درصد که برای سال 2050 پیش بینی شده بود  افزایش یافته است.

این به دلیل «پارادوکس مطلوبیت شهری» است، که در آن شهرها محبوب هستند، حتی اگر رفتن به یک شهر، افراد عادی را بدبخت تر می کند.

این مطالعه که در 19 جولای در مجله Science Advances منتشر شد، همچنین نشان داد که میزان زیادی نابرابری در رابطه با شادی در زندگی شهری وجود دارد. افراد مرفه از زندگی رضایت بیشتری نسبت به کسانی دارند که در آنجا زندگی می کنند، و این نابرابری در نزدیکی مراکز شهرها در بالاترین حد است.

فینمن گفت: این نتایج «نشان می‌دهد که شهرها به طور نامتناسبی برای مزیت‌های قبلی سود می‌برند».

به گفته محققان، بیشترین شادی در حومه شهر بود.

با این حال، فینمن نمی‌تواند تضمین کند که یک فرد اگر چوب‌ها را رها کند یا از شهر به سمت حومه شهر فرار کند، خوشحال‌تر خواهد بود.

فینمن می‌گوید: «این فاصله‌های بهینه ممکن است ناشی از جابجایی افراد خوشحال در آنجا باشد، نه اینکه مکان‌ها باعث افزایش رفاه فردی شوند. بنابراین، یافته‌های ما به این معنا نیست که کسی از رفتن به این مناطق از نظر روانی سود خواهد برد.»