وقتی به افرادی در مشاغل پرخطر فکر می کنید، آرایشگران بلافاصله به ذهن نمی آیند.
اما یک مطالعه جدید گزارش می دهد که متخصصان زیبایی نسبت به زنان معمولی شانس بسیار بیشتری برای ابتلا به سرطان تخمدان دارند.
به طور خاص، طبق گزارشی که در 10 ژوئیه در Occupational & Environmental Medicine منتشر شد، کار برای یک دهه یا بیشتر به عنوان آرایشگر با سه برابر بیشتر خطر ابتلا به سرطان تخمدان مرتبط است.
مشاغل دیگر نیز خطر ابتلا به سرطان تخمدان را در زنان افزایش می دهند، از جمله حسابداری، ساخت و ساز، صنعت پوشاک و خرده فروشی.
در این مقاله که توسط آنیتا کوشیک همکاری شده است، نتایج نشان میدهد که اشتغال در مشاغل خاص و قرار گرفتن در معرض شغلی خاص ممکن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان تخمدان مرتبط باشد. او یک محقق در بخش پزشکی اجتماعی و پیشگیرانه دانشگاه مونترال در کبک، کانادا است.
برای این مطالعه، تیم او حدود 490 زن مبتلا به سرطان تخمدان را در مونترال بین سالهای 2010 تا 2016 شناسایی کرد و آنها را با نزدیک به 900 زن که سرطان تخمدان نداشتند مقایسه کرد.
این زنان باید جزئیات هر شغلی را که حداقل به مدت شش ماه انجام می دادند، گزارش می دادند. محققان از یک ماتریس قرار گرفتن در معرض شغل کانادایی برای محاسبه مواجهه شرکت کنندگان با عوامل شیمیایی خاص در محل کار استفاده کردند.
محاسبات نشان داد که داشتن چندین نوع شغل برای یک دهه یا بیشتر ممکن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان تخمدان مرتبط باشد:
• ساخت و ساز تقریباً سه برابر خطر داشت
• حسابداری ریسک دو برابری داشت
• کار در صنعت پوشاک با 85 درصد افزایش ریسک همراه بود
• فروش و خرده فروشی به ترتیب با افزایش ریسک 45% و 59% همراه بودند
محققان همچنین 18 عامل را در محل کار شناسایی کردند که با افزایش خطرات تخمدانی 40 درصد یا بیشتر مرتبط بودند.
اینها شامل پودر تالک بود. آمونیاک؛ پراکسید هیدروژن؛ گرد و غبار مو؛ الیاف مصنوعی؛ الیاف پلی استر؛ رنگ ها و رنگدانه های آلی؛ سلولز؛ فرمالدئید؛ گازهای پیشران؛ و مواد شیمیایی طبیعی در بنزین و سفید کننده ها.
محققان در یک نشریه خبری خاطرنشان کردند که آرایشگران، آرایشگران و سایر متخصصان زیبایی اغلب در معرض 13 مورد از این عوامل از جمله آمونیاک، پراکسید هیدروژن، رنگ ها و رنگدانه ها و سفید کننده ها هستند. آنها همچنین اغلب در معرض پودر تالک هستند.
محققان گزارش کردند، با این حال، مشخص نیست که آیا ارتباط مشاهده شده با سرطان تخمدان به دلیل یک عامل، ترکیبی از عوامل، یا سایر عوامل محل کار است.
ملیسا فریسن و لورا بین فریمن از مؤسسه ملی سرطان ایالات متحده تفسیری نوشتند که همراه با این یافته ها بود.
مطالعه حاضر “به ما یادآوری می کند که در حالی که فقدان نمایندگی زنان در مطالعات سرطان شغلی – و در واقع، حتی استراتژی های بالقوه برای رسیدگی به این موضوع – مدت هاست شناخته شده است، هنوز نیاز به بهبود در مطالعه خطرات شغلی زنان وجود دارد.” نوشت.
آنها نتیجه گرفتند: «با کنار گذاشتن زنان، فرصت شناسایی عوامل خطر سرطان های خاص زنان، ارزیابی اینکه آیا تفاوت های جنسیتی در خطر رخ می دهد یا خیر، و مطالعه قرار گرفتن در معرض در مشاغلی که عمدتاً توسط زنان رخ می دهد را از دست می دهیم».